ارتباط جوّ سازمانی و سکوت سازمانی با توانمندی روان شناختی کارکنان در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی بیرجند؛ سال ۱۳۹۴

زمینه و هدف: شناسایی متغیّرهای سازمانی مرتبط با توانمندی کارکنان، می تواند موجب ارتقای عملکرد سازمانی بیمارستان ها شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت و ارتباط بین جوّ سازمانی و سکوت سازمانی با توانمندی روان شناختی کارکنان در بیمارستان های دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انجام شد. روش تحقیق: این مطالعه همبستگی، به صورت مقطعی در سال 1394 اجرا شد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 400 نفر از کارکنان بیمارستان های دولتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های جوّ سازمانی، سکوت سازمانی و توانمندی روان شناختی بود که روایی آن ها با قضاوت خبرگان و پایایی هر سه پرسشنامه با آلفای کرونباخ بیشتر از 7/0 تأیید شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های تی یک نمونه ای، همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنوا یک طرفه در نرم افزارspss  (ویرایش 18) استفاده شد. کسب 70% مقیاس لیکرت (5/3)، به عنوان نقطه برش برای وضعیت مطلوب هر متغیّر در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین جوّ سازمانی و سکوت سازمانی به ترتیب: 67/0±94/2 و 56/0±18/3 بود که سطح مطلوبی در بیمارستان های مورد مطالعه نداشتند (05/0p<). اگرچه میانگین کلی متغیّر توانمندی روانشناختی با مقدار 58/0±6/3، سطح نسبتاً مطلوبی داشت، اما دو مؤلّفه اعتماد به دیگران و خودسامانی به ترتیب با میانگین 83/0±2/3 و 67/0±42/3 سطح مطلوبی را نشان ندادند (05/0p<). جوّ سازمانی و سکوت سازمانی به ترتیب با ضریب همبستگی 6/0 و 58/0، رابطه مستقیم و به نسبت قوی با توانمندی روانشناختی نشان دادند (05/0p<). نتیجه گیری: مدیران بیمارستان ها با ایجاد برنامه های بهبود جوّ سازمانی و کاهش پدیده سکوت در راستای تقویت مشارکت و ابراز نظر کارکنان، می توانند زمینه توانمندی روانشناختی در کارکنان را بهبود بخشند.